Querido, Amsterdam 2017 271 blz.
Het is een
snikhete 2 juli, de middelste dag van het jaar. We maken 24 uur mee van het
leven van Sylvia, een zestigjarige vertaalster Pools, en ook het een en ander
uit haar verleden. Haar ex Tommy, een Amerikaanse jazzdrummer, de vader van
haar twee volwassen dochters, is op bezoek vanwege een concert. Omdat zijn
huidige vriendin het uitgemaakt heeft, stelt hij aan Sylvia voor om bij hem in
Amerika te komen wonen. Precies vijf
jaar geleden stierf haar tweede ex, Andrei. Hij werd door rebellen vermoord in de Soedan,
waar hij werkte voor Artsen zonder grenzen. Als Sylvia zijn graf bezoekt, treft
ze daar de verlopen Lucien aan. Hij was ooit goed bevriend met Sylvia’s dochter
Mirjam, toen die met haar moeder en stiefvader op een Grieks eiland woonde. Hij
biecht aan Sylvia iets op wat hem al twintig jaar dwarszit, en ook zij vertelt
aan hem een confidentie. Het lucht Lucien op, maar het geeft Sylvia een weinig
rooskleurig inzicht in hoe zij tot nu toe in het leven stond.
Aan het eind
heeft Stahlie de vele draden vaardig aan elkaar geknoopt. Daardoor doet deze roman
me aan de boeken van Tim Krabbé denken en het gedetailleerd beschrijven van de gebeurtenissen
op één dag aan Mrs. Dalloway van Virginia Woolf. Het is een knap geschreven
boek, maar er is ook wel wat op aan te merken: er staan veel overbodige
herhalingen en uitweidingen in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten