Zia haider rahman: In het licht van wat wij weten

Hollands diep  Amsterdam  2015                                       587 bladzijden

Vertaald uit het Engels door Anne Jongeling en Carla Hazewindus, 2015

Wat een boek! Veel pagina's, veel landstreken, veel uitweidingen, veel bijfiguren, veel thema's. Elk van de 21 hoofdstukken begint met minstens drie citaten. De hoofdpersoon is Zafar, een intellectuele man van eenvoudige komaf, geboren in Bangladesh maar opgegroeid in Engeland. Het verhaal wordt verteld door zijn vroegere studievriend, bij wie hij opeens op de stoep staat, nadat zij elkaar jarenlang niet meer hebben gezien. Het draait allemaal om de relatie van Zafar met zijn geprivilegieerde Engelse vriendin, Emily. Maar deze rijke roman heeft over veel onderwerpen iets te melden: de wiskunde, de multiculturele samenleving na elf september 2001, de oorlog in Afghanistan, de problemen in de financiële sector, sociale klasse. Hoewel de verteller erg veel informatie kwijt wil en er voortdurend nieuwe verhaalstukjes aan vast worden gebreid, is het een goed leesbaar boek.

Stephan Enter: Compassie

Uitgeverij G.A van Oorschot   Amsterdam                2015
154 blz.

Een man van bijna veertig legt contacten met vrouwen via een datingsite. Zo ontmoet hij de half-Duitse Jessica. Zij bevalt hem goed: ze heeft een bijzonder gezicht, is intelligent en origineel. Als hij haar beter leert kennen, raakt hij steeds meer op haar gesteld. Hij ontdekt echter ook dingen die hem niet aanstaan, maar die wel zijn medegevoel opwekken.
Compassie is een vlot geschreven novelle die zich afspeelt in de moderne wereld van de singles in onze grote steden. Ik werd meegenomen in het verhaal, maar was minder tevreden met de sisser waarmee het afloopt. Het hoofdpersonage vind ik niet zo interessant.
Stephan Enter kan boeiend schrijven, zoals hij ook al liet zien in Lichtjaren en Grip. Maar er mist ook telkens iets. Diepgang?

Sander Kollaard: Stadium IV

Uitgeverij Van Oorschot Amsterdam               2015           156 blz.

In deze novelle maken een man en een vrouw een reis door Zweden met een camper. Zij is stervende, vandaar de titel. Ze wil geen verdere behandeling meer. Ooit ontmoetten de twee elkaar op dezelfde plaatsen in Zweden tijdens een weekend voor jonge socialisten. Beiden hebben hun ouders op vrij jonge leeftijd verloren.
In het boek komen verwijzingen voor naar Nils Holgersson, Wislawa Szymborska, Olof Palme, en Cornelis Vreeswijk. Het taalgebruik is heel poëtisch. de gebeurtenissen stemmen me triest, maar ik krijg er wel zin in om naar Zweden te gaan. Het einde van het boek is voor mij verrassend.

Jeroen Brouwers: Het hout

Atlas Contact Amsterdam                  2015    282 blz.

Mijn verwachting is dat dit een zwaar boek zal zijn. Seksueel misbruik binnen de katholieke kerk is het onderwerp. Ik moet moed vatten om eraan te beginnen. 'Het hout' leest echter vlot weg.

Eldert Haman is een van de weinige kloosterlingen die zich niet vergrijpt aan de jongens in het internaat in Zuid-Limburg. Hij heeft dan ook andere dingen aan zijn hoofd: een verboden verliefdheid op iemand van het andere geslacht. Het celibaat blijkt een onmogelijke opdracht voor bijna alle monniken, zodat een uitweg wordt gezocht die niet door de beugel kan en waar iedereen het zwijgen toe doet. Eldert wil graag weg uit het klooster, maar vraagt zich af of hij de zaken niet in de gaten moet blijven houden.
Dit boek is een ferme aanklacht tegen de hypocriete praktijken van de clerus. Door de sterke overdrijving - ze zijn toch niet allemaal pedofiel?- wordt het echter bijna karikaturaal en raakt het me niet echt. Een vermakelijk verhaal is het zeker, niet in het minst door de compositie en het rake taalgebruik.